Dzień 1 Dzień dobry! Wbrew temu, że niektórym może wydawać się zupełnie inaczej – przecież jest poniedziałek i jeszcze w dodatku cały czas pada deszcz – dzień jest naprawdę wyjątkowo dobry. Dlaczego? Może dlatego, że urodziłam się w poniedziałek i nie jest on dla mnie taki straszny jak wszyscy uważają. A może dlatego, że dzisiejszym porankiem zrozumiałam coś niesamowicie niezwykłego :). Cóż to? Przed odpowiedzią na to pytanie nie mogę pominąć kontekstu w jakim zrodziła się odpowiedź. Obudziłam się dzisiaj później, niż zwykle po dziesiątej. Zawsze o tej porze już jestem w warszawskim skwerze niedaleko miejsca w którym mieszkam, ćwiczę na tak zwanej siłowni zewnętrznej. Tak za ten weekend stęskniłam się za tymi półgodzinnymi ćwiczeniami (choć ćwiczę tylko tydzień), że nie mogłam doczekać się tego poniedziałkowego poranka. Budząc się zauważyłam, że od wczoraj nie przestał padać deszcz. Choć dzisiaj jest drobny, ale jednak jest i patrząc na niebo raczej nie zamierza przestać. Po śniadaniu zaczęłam czekać na Facebooku kiedy być może przestanie padać. Szybko się zorientowałam, że będę tak cały dzień siedzieć i czekać. Zbyt długo czasu spędzam na oczekiwaniu na odpowiedni moment, który może nigdy nie nastąpić. TERAZ JEST CZAS NA SPEŁNIENIE MARZEŃ. Zawsze znajduję wymówki takie jak deszcz, by siedzieć i nic nie robić, czekając na to, że marzenia same się spełnią. Ubrałam się w swoje ulubione sportowe ubrania i poszłam do skweru. Szybko mi się to spodobało , mało ludzi na ulicy, tylko samochody jeżdżą i kilka osób z parasolkami gdzieś śpieszy. A ja sobie idę w ulubionych leginsach i bluzie z kapturkiem i w słuchawkach i żaden drobny deszczyk mi nie przeszkadza. W skwerze też było pusto, tylko mokre trenażery, deszcz i ja… I w tym najmniej oczekiwanym miejscu przyszła do mnie motywacja do tego Facebook-owego blogu. Długi wstęp, co? Lubię się rozpisywać. Co się stało w tym parku, gdy ćwiczyłam z Radio Eską i deszczem? Czy coś się we mnie zmieniło, czy to kolejna motywacja, która skończy się niepowodzeniem? Nie mam zielonego pojęcia! Będąc tam sama i słuchając muzyki wiele zrozumiałam. Po pierwsze – TERAZ JEST NAJWYŻSZY CZAS, BY PODNIEŚĆ CZTERY LITERY (jak się pięknie mówi) I W KOŃCU SIĘ OGARNĄĆ. Codziennie sobie mówię, że dziś będę spełniać marzenia, dziś w końcu tym się zajmę. Przychodzę, otwieram Facebooka i na tym marzenia się kończą. Po drugie – większość z nas (a ja na pewno) narzeka na wiele rzeczy takie jak samotność, brak możliwości, nieodpowiedni moment i wiele wiele innych. ZAWSZE ZNAJDZIE SIĘ WYMÓWKĘ, BY NIE ROBIĆ NIC. Nawet pod deszczem można nauczyć się tańczyć. Po trzecie – SAMOTNOŚĆ JEST DAREM I MOŻE BYĆ TWÓRCZA. To od nas zależy jak ją wykorzystamy. Z niej może wyrosnąć depresja i dzień może skończyć się inaczej, niż brzmi tytuł tego bloga lub przestaniemy tracić życie na siedzeniu w internecie, narzekanie czy całodzienny pokaz filmów. Ja tak robię – bardziej mi się podoba odpoczywać, oglądać film za filmem, jakby moje życie się zmieniło jeśli obejrzę jeszcze jedną miłosną czy motywacyjną historię. Po co to wszystko piszę i dlaczego ten blog? Od dziecka marzyłam zostać pisarką. Pisaliśmy z bratem dziecięce opowiadania, które nigdy nie skończyłam. Ja tak mam – milion pomysłów na jedno życie, zaczynam i żadnego nie skończyłam. Jednak dziś zrozumiałam, że warto marzyć! I warto marzyć globalnie. Nie tylko o nowym fotoaparacie, smartphonie czy samochodzie. To wszystko można zarobić czy wziąć kredyt i kupić. Myśl globalnie, nie bój się marzyć. Pragnę zostać współczesną Jane Austen J Nie boję się mówić o tym głośno. I co z tego, że będą z ciebie się śmiać, że żyjesz bajką czy to są marzenia wszystkich nastolatków? Mam prawie 23 lata, a co w życiu osiągnęłam? To, że studiuję w Polsce, a pochodzę z Kazachstanu – jedyne czym mogę się poszczycić – własnym trudem to osiągnęłam i oczywiście za pomocą łaski Bożej. Postanowiłam postawić sobie konkretny cel – za ten rok akademicki czyli do czerwca skończyć pisać książkę. Mam już czterdzieści cztery strony Chodzi o to, by kontynuować pisanie i nie czekać na to, że scenariusz przyjdzie sam Przestać siedzieć i czekać na to, że marzenia same się spełnią, a wsiąść się w garść i zacząć codziennie walczyć ze sobą o nie. To jest najcięższa walka w której wynik zależy tylko ode mnie i tylko ja wygram czy przegram w tej walce. Dlatego ten blog jest utworzony Możliwość śledzenia jak się walczy o swoje marzenia zwykły człowiek z tłumu, który marzy o coś więcej. Szczerze to bardziej dla mnie, motywacja, że teraz nie mogę się poddać. Nawet jeśli będzie to śledziła jedna osoba, to warto się starać, by ją i siebie nie zawieść. Jeśli to komuś się przyda i pomoże to jeszcze lepiej. Koniec gadania czy pisania, najwyższa pora do spełniania marzeń! Jaki z tego wszystkiego wniosek? BÓG MOŻE PRZEDOSTAĆ SIĘ NAWET PRZEZ SŁUCHAWKI Z RADIO ESKĄ W MAŁYM WARSZAWSKIM SKWERZE. Co z tego wyjdzie? Nie wiem, zobaczymy razem już jutro i codziennie do czerwca. Idę spełniać marzenia, a ty? Jeśli jutro nic nie napiszę tzn. Że znowu się poddałam. Dajcie mi kopa, bym ogarnęła się Dzień 2 Znowu piękny poranek wita mnie błękitnym niebem i zaprasza do twórczej współpracy. Co przeniesie mi ten dzień? Sprawozdanie z pracy nad pisaniem książki Wczoraj poszło mi lepiej, niż ostatnie pół roku. Napisałam parę akapitów i skończyłam trzynasty rozdział. Muszę przyznać, że znowu utkwiłam w jednym punkcie. Czytając lub oglądając o pisarzach znanych zauważyłam, że wielu z nich wykorzystywało osobiste doświadczenie czy swoich znajomych, zmieniali imiona i tak powstawała książka znana do dzisiaj. Ja natomiast w swojej książce tego nie robię. Nie znajdziecie w niej nic związanego z moim życiem prywatnym ani moich znajomych. Piszę to co zmyślam J tworzę ludzi i ich historii. To jest najpiękniejsze w pisaniu. I dlatego głównie idzie mi tak powoli. Zaczęłam pisać szóstego listopada pierwsze słowa. Jeśli połączyć wszystkie godziny pisania to myślę, że nie nazbiera się nawet dzień. Piszę wtedy, gdy mam myśl i mi bardzo szybko idzie. Rodzaj literacki mojej przyszłej (daj Boże) książki to oczywiście romans I w dodatku nie współczesny, akcja toczy się w dawnych wiekach. Nie pokazuję dokładnie dat, ale wszystko o czym piszę wskazuje na dawne czasy. I to mnie hamuje, gdyż nie za bardzo orientuję się w niektórych rzeczach o których piszę. Muszę doczytać o tym i poszukać, jak to było dokładnie itd. To jest zarazem i ciekawe i bolesne. Obecnie, przez jakiś czas już, trwam w punkcie opisania akcji na balu (oficjalne przyjęcie w dawnych czasach). Muszę to opisać w dodatku po polsku Także aktywnie poszukuję znających się dobrze na angielskich balach czy historyków, działających w tej sferze. Wasza pomoc będzie na wagę złota. Otworzyłam trochę kurtynę przed wami. I jeszcze przerobiłam format z albumowego na książkowy, w którym zazwyczaj jest książka i wyszło, że mam siedemdziesiąt jeden stron już i jeszcze nie jestem w połowie nawet (tak mi się wydaje). Kolejny dzień za mną. Ile czasu spędziłam na szukaniu w internecie i czytaniu o zwyczajach angielskich balów Wiecie, zawsze uważałam, że urodziłam się nie w tym wieku Bardziej mnie przyciągają bujne sukienki długie, rękawiczki i wszystkie akcesoria z tamtych czasów. A was? Dzień 3 Witajcie Jak Wam idzie spełnianie marzeń? Mi średnio Wczoraj napisałam tylko akapit, ale to już sukces. Powoli się poruszam i zbliżam się coraz bardziej do balu Chcę Wam dziś opowiedzieć o wyjątkowej dla mnie osobie, która zainspirowała mnie do walki o swoje marzenia. Jest to Cristiano Ronaldo Wiem, wiem niektórych pewnie rozczaruję ale trudno, bo piszę prawdę Jest dla mnie dziwne trochę, że akurat on najlepszy w świecie piłkarz mnie zainspirował. Dlaczego? No, może dlatego, że od zerówki byłam zwolniona z WF więc całe życie przesiedziałam na ławce trzymając rzeczy kolegów z klasy, którzy ćwiczyli w tym czasie Pięknie co? A tu mnie inspiruje sportowiec i to nie byle jaki, a sam Ronaldo I muszę dodać, że nigdy nie lubiłam takich „kaloryferów” Szczerze, jakoś mnie nie przyciągali lecz odwrotną reakcję wywoływali Zgodzicie się ze mną, że wybór Cristiano Ronaldo na osobę inspirującą nie był dla mnie naturalnym :). I tak do rzeczy, czym mnie w takim razie zainspirował? Otóż (jak mówi Szustak), po raz pierwszy zwrócił moją uwagę podczas finału Euro 2016. Bardzo mi go było żal, gdy ci dwaj, nie będę mówiła kto, tak okropnie i specjalnie go wyeliminowali, wiedząc o dawnej traumie kolana. Przed meczem nie miałam zamiaru kibicować Portugalii, bo wiadomo przez nich Polska nie jest w finale ;). (A tak w ogóle mecz Polska – Portugalia był pierwszym meczem moim w życiu, który oglądałam). Po tym wypadku w finale gdy walczył ze sobą, by grać , a jednak nie dał rady, szczerze go zaczęłam podziwiać. Później byłam na wakacjach u cioci. Dużo czasu spędzałam z jej wnukami. Niesamowite chłopaki świetnie grający w piłkę nożną. Jeden mam jedenaście, drugi osiem lat. I mieli u siebie w domu książkę życiorys Cristiano Ronaldo i Roberta Lewandowskiego dla dzieci. Może niektórzy kojarzą. Nazywa się chyba – Chłopak, który wiedział czego chce. Naprawdę szacunek dla autora tej książki, bo znam jeszcze przynajmniej jedną osobę, która w tym samym czasie i tą samą książkę zainspirowała się. Przeczytałam tą książkę w ciągu dwóch godzin i coraz bardziej mnie wciągała. To jest niesamowite – Ronaldo można, jak piszą, kochać czy nienawidzić. Nie wiem jednak czy ci, którzy go nie cierpią wiedzą o jego życiu. Chłopak z wielodzietnej i biednej rodziny własnym trudem zdobył szczyt piłkarskiego świata. Ile on musiał walczyć z samym sobą, ile napracować się i sobie odmawiać, by być tam gdzie jest teraz. Zgodzicie się ze mną, że znają go wszyscy, każdy o nim słyszał. To mnie uczy temu, że ja też mogę zdobyć każdy szczyt. Wystarczy chcieć, siła woli jest niezbędna – walczyć codziennie, by marzenia stały się realnymi. Na pewno masz jakieś dawne marzenia może od dziecka. Może dawno porzuciłeś je, bo wszyscy mówili o tym, żebyś przestał/przestała. Przecież to nie może stać się realnym, to nie poważne – gdzie ty i to zrobisz? Zastanów się czy do tej pory nie masz w sercu tego samego marzenia? Czy tam gdzie jesteś teraz, jesteś szczęśliwy/a? Może już jest schowane głęboko i pokryte kurzem? Wydobywaj je, może dziś właśnie ten dzień, gdy zaczniesz jak zwykły chłopak z Madeiry, walczyć o swoje lepsze jutro? Dzień 4 Wspaniały wczoraj dzień był dla mojego marzenia. Muszę wam powiedzieć, że od kiedy założyłam tego bloga to naprawdę zaczęłam codziennie pisać. Co prawda w różnych ilościach, ale jednak systematycznie. Najpierw nie mogłam skupić się i napisać ani słowa. Strasznie mnie to wkurzało. Poszłam przewietrzyć się do ogródka. Siedząc tam zaczęłam sobie wyobrażać już napisaną część jakby to była już ekranizacja filmowa. Co by mogło być dalej? I wyobraźcie sobie, że to bardzo pomogło. Myśli moje poszły w kierunku zakończenia, a mianowicie – jak musi dalej potoczyć się akcja i jaki jest możliwy koniec historii, by wyróżniała się spośród tysiąca wcześniej istniejących. Doszłam do dwóch istotnych rzecz: Po-pierwsze pierwsza książka nie może być za długa, więc podzielę na dwie części. Będzie to budzić (mam nadzieję) zainteresowania – a co dalej? To już koniec? Po-drugie zakończenie pierwszej książki będzie niespodziewane, nie takie jak zawsze – to pozwoli przedłużyć historię i bardziej będzie podobna do realnego życia. Od razu poleciałam zapisywać myśli i wiele nowego powstało. I jeszcze zgłosiłam swoje marzenie do konkursu Samsungu „Jestem Legendą” Zobaczymy co z tego wyjdzie. Dzień 5 Wczorajszy dzień był jednym z najdziwniejszych w czasie powstawania mojej przyszłej książki. Przez cały dzień prawie byłam strasznie wkurzona różnymi sprawami, że nie potrafiłam ani przez chwilę skupić się na pisaniu. Jak tylko zaczynałam myśleć o książce to od razu myśli moje przekierowywały się na sprawy bieżące z mojego życia. Byłam przekonana pod wieczór, że nic już dzisiaj nie napiszę. Zazwyczaj pisaniem zajmuję się do południa. Moje dni wyglądają tak samo: śniadanie, siłownia, śniadanie, pisanie, obiad, film, internet, Eucharystia, kolacja, film, internet, sen. Wczoraj na odcinku internet a Eucharystia nie napisałam ani słówka. I niedługo przed wyjściem z domu do Kościoła usiadłam i otworzyłam dokument z książką. I o dziwo zaczęłam pisać. Tak po prostu. Nie mam pojęcia jak to wyszło. Tak powstał spory odcinek trudnego dla mnie balu. I wyszło dość dobrze Pisałam wam o osobie, która mnie zmotywowała do pisania o Cristiano Ronaldo. Wyobraźcie sobie, że na Eucharystii prosiłam Boga za wstawiennictwem Bł. Ks. Jerzego Popiełuszki, do którego parafii codziennie chodzę, by podarowali mi spotkanie z Ronaldo. Tak wczoraj pragnęłam tego. Nigdy nie prosiłam jeszcze Pana Boga o takie głupoty Nie wiem co mi było. Prosiłam o znak dla mnie, może Ronaldo coś napisze na swoim profilu Piszę to dlatego, by pokazać potęgę modlitwy i moc Pana Boga i oczywiście wstawiennictwa ks. Jerzego. Wieczorem, gdy wróciłam do domu i zobaczyłam, że właśnie Ronaldo wygrał nagrodę i został najlepszym piłkarzem Europy w roku 2015/2016 natknęłam się jeszcze na jedną wiadomość. Był to dzień losowania z kim Legia Warszawa zagra z Lidze Mistrzostw (czy jak to się nazywa). I wyobraźcie sobie moje zdziwienie kiedy dowiedziałam się, że będzie to Real Madryt! To oznacza, że drugiego listopada Ronaldo przyjedzie do Warszawy! Szok! Niedowierzanie! Jak to! Czy to odpowiedź natychmiastowa na modlitwy moje dzisiejsze? Mam nadzieję, że tak Niesamowite, prawda? Kochane czytelnicy, wniosek z tego jest bardzo prosty! NIE BÓJCIE SIĘ PROSIĆ PANA BOGA O POMOC W SPEŁNIENIU WASZYCH MARZEŃ. Jemu naprawdę zależy na tym, byśmy byli szczęśliwi J Nie wiem jak Wy, a ja jestem bardzo szczęśliwa Zostało znaleźć kasę na bilet na mecz Dzień 6 Długo dzisiaj nie pisałam To nie znaczy, że wczoraj mi nic się nie udało. Wbrew pozorom jest odwrotnie. Wczoraj napisałam więcej, niż za ostatnie pół roku. Z ogromną radością mogę powiedzieć, że skończyłam wreszcie rozdział z balem! Nawet więcej, bo przeszłam istotną barierę i zrobiłam decydujące kroki w życiu głównych bohaterów. To był naprawdę wspaniały dzień. Tak mi lekko szło pisanie, jakby bym wyciągała myśl jak nić z głowy. Potem po napisaniu czterech czy pięciu stron miałam tak ogromną satysfakcję i radość na cały dzień. Naprawdę nie mogłam nawet pomyśleć, że spełnianie marzeń przynosi taką ulgę i szczęście. Polecam! Dzień 7 Witajcie! Tydzień minął od założenia tej strony! Powiem Wam, że wiele mi ona daje. Szczerze z ręką na sercu od jej powstania piszę codziennie. W rożnych ilościach, ale systematycznie i to mnie bardzo zadziwia. Wczoraj wróciłam do domu po dwudziestej i myślałam, że trudno będzie cokolwiek napisać kiedy jestem już zmęczona i w głowie nic się nie zatrzymuje. A jednak usiadłam napisać bloga późnego. Po jego napisaniu wyszło cztery nowych akapitów książki. Jestem bardzo z tego dumna. Potrafię coś pisać nawet w mocnym zmęczeniu i pod koniec dnia. To wielki krok ku moim marzeniom! Dzień 8 Hej! Mam nową koleżankę, która od parę dni codziennie ze mną ćwiczy Wczorajszy dzień przyniósł mało nowych akapitów w mojej dramie O tak, to będzie drama, tak myślę Wróciłam późno do domu i mega zmęczona także moja głowa na odczep się rzuciła krótkie przejście do finału pierwszej części. Nic więcej nie mogłam wymyślać. Czy raczej wymyślać mogłam, ale sił mi zabrakło to zapisać Niedziela jednak jest dniem „odpoczynku” od zwykłych codziennych zajęć. Jednak odpoczynek od marzeń nie istnieje. Realizacji ich i jest odpocznieniem! Dzień 9 Kochani obserwatorzy spełniania moich marzeń! Dziękuję, że jesteście i motywujecie mnie do pisania. Jest dla mnie bardzo ważne. Dziękuję. Wczorajszy dzień był szczególnie twórczym. Napisałam bardzo intrygującą scenę. Myślę, że wam się spodoba Powoli zbliżam się ku końcowi pierwszej części. Chociaż muszę przyznać iż zastanawiam się czy jest potrzebna druga część? Może właśnie tak ma się skończyć ich historia jak w życiu – nie zawsze jest wszystko pięknie. Zobaczymy co z tego wyjdzie. Jeszcze jedno – odnalazłam swoje wiersze pisane od 2010 roku (nawet wcześniej). Większość z nich jest po rosyjsku, ale był jeden po polsku. Założyłam na Facebooku stronę z tymi wierszami. Jakby ktoś znał rosyjsku to zapraszam do przeczytania. Mam nadzieje, że będą powstawały nowe polskie wiersze. Wczoraj jeden się zrodził Twórczy dzień, który przeniesie owoce. A dzisiaj rozpoczyna się sprzedaż biletów na mecz Realu i Legii w Warszawie. A ja nie mam możliwości nabycia go. Także nie zawsze jest wszystko pięknie i równo Jednak mam nadzieję, że Bóg mi podaruje ten bilet i załatwi spotkanie z Ronaldo Jak nie w tym meczu to kiedyś indziej. Przecież muszę mu podziękować za motywację Dzień 10 Witajcie! Wczorajszy dzień był jednym z najgorszych w pisaniu i nie tylko. Miałam straszne pokusy wszystko rzucić. Tak miałam dość, że wydawało się iż wszystko co robię i co piszę nie ma najmniejszego sensu. Po co to wszystko? Jak popatrzyłam ceny na bilety na mecz Realu i Legii w Warszawie to się załamałam. Nie mam żadnej szansy tam trafić. Kosmicznie koło dwóch tysięcy złotych bilet. Może to mnie załamało. Kolejna szansa na spełnienie czegoś na co czekasz padła w ruinach. Miałam dzienną depresję, ale to było na szczęście po tym jak napisałam rano kilka akcji w moich romansie. Idę małymi kroczkami i tak się chce poddać. Szczególnie teraz, gdy kończę jedną część. Wydaje się, że nikt tego nie zechce przeczytać. Po co to robisz? Mam wielką nadzieje, że będzie lepiej. Każdy zmaga się z trudnościami. Prawda? Dzień 11 Dzień dobry! Chciałam Wam dzisiaj napisać jak mi się rodzą pomysły o tym co dalej pisać. Muszę przyznać, że ten sposób jest dziwny trochę. Każdego poranka chodzę do skweru gdzie mieści się siłownia wewnętrzna. Pisałam Wam o tym wcześniej. Włączam sobie Radio Eska Warszawa i każdego poranka graja tam prawie te same utwory. Właśnie ta poranna muzyka Radio Eski pobudza mój mózg do kontynuowania historii. Czasem jest to jeden werset z piosenki Bednarka, czy zwykła angielska piosenka, której słów nie rozumiem. I ta nieznana mi ze słów piosenka, czy ściślej rzecz biorąc znana z kilka słów mówi o tym, by walczyć dalej i się nie poddawać. I tam rodzą się pomysły Dziwne co? Dzień 12 Kochany i cierpliwy czytelniku! Muszę Ci dzisiaj wyznać, że podeszłam ku zakończeniu książki! Napisałam wczoraj kawałek i przyszło poczucie, że to koniec. Tu jest zakończenie pierwszej części historii. Zakończenie bardzo tajemnicze i niezrozumiałe. Myślę, że niezbędne jest dodanie kilku akcji w różnych miejscach historii. Dlatego, że wydaje mi się, że bardzo szybko przechodzą wydarzenia jedno po drugim. Brak odpowiednich przejść. Ciekawiej będzie jeśli dodam coś jeszcze, parę dialogów i śmiesznych akcji. Trzeba urozmaicić historię. I tak się dzisiaj zastanawiam: czy jest potrzebna druga część? Jeśli powstanie to będzie poszukiwaniem happy endu. Czy nie będzie lepiej poszukać happy endu w tej części. Także trwa poszukiwanie szybszego zakończenia, nazwy książki i kilku akcji. Nie mam jeszcze smaku tego, że jest od deski do deski dobrze. Wiem, że trzeba zakończyć pracę dobrze. Oficjalnie stwierdzam, że większość pracy jest już za mną. Jednak nie wiem czy cięższa była czy dopiero mnie czeka. Trudne jest znaleźć bestsellerowe zakończenia, którego szukam Wszystko przede mną Nie wiem czy do meczu Realu z Legia nie będzie moja książka zakończona Tylko, że nie będzie mnie na tym meczu Dzień 13 Dzień dobry! Jeśli można tak powiedzieć o siódmej rano Niezwykły dzień, nigdy jeszcze nie pisałam tak jak dzisiaj. Mówię teraz nie o ilości, bo nie była zbyt wielka. Raczej o rodzaju napisanego tzn. Dodatki. Starałam się dodać ciekawe fragmenty między niektórymi rozdziałami. Ciekawe to jest, dopóki piszę do między słowa to obmyślam zakończenie czy raczej długość. Zastanawiam się jeszcze czy robić drugą część. A jeśli nie to jak skończyć pierwszą, by nie była potrzebna druga? Takie to pytania nurtują moją głowę o siódmej rano Dzień 14 Witajcie! Muszę z bólem wyznać, że wczoraj napisałam tylko kilka zdań. Wiele szukałam na temat o którym pisałam i mało co znalazłam konkretnego. Także muszę pisać z tego doświadczenia co już o tym mam z filmów czy książek. Trochę to sprawia kłopot i przyciągnęło mi się. Może dzisiaj, nie nie może, dzisiaj napiszę o tym. Na pewno Dobrej niedzieli! Dzień 15 Dobrego poniedziałku! Cześć! Wczoraj byłam przekonana, że nic nie napiszę. Cały dzień miała zawalony, prawie nie miałam wolnej chwili. Kiedy miałam pod wieczór wolne już przed dziesiątą to padałam ze zmęczenia. No i postanowiłam sobie, że nie może tak być – MUSZĘ COŚ napisać! Usiadłam i napisałam ciekawy dialog Myślę, że wyszło super. Drugi problem to to, że od dziś zaczynam praktyki w szkole i nie wiem jak mi będzie szło pisania, i ćwiczenie na siłowni i blog i przygotowanie się do zajęć. Wolę nie myśleć zobaczę dzisiaj Pozdrawiam Dzień 16 Nie można wznieść się na szczyt ani razu nie padając. Tak już jest, że często nie spełniamy obietnic i upadamy. Nie napisałam wczoraj ani słówka. Byłam na praktykach w szkole i miałam wiele rzeczy do zrobienia. Pisałam pół dnia konspekty. I nie miałam żadnych sił pisać i myśleć jeszcze nad książką. Usprawiedliwiam się wiem Jestem leniem… Dzień 17 Leniuchowanie trwa.. ale napisałam pod wieczór krótki dialog. Teraz bardzo cienko mi idzie z pisaniem. Myśli są zajęte praktykami cały czas. Straszne to jest! Dajcie mi kopa! Dzień 18 Witajcie! Pomimo ogromnej niechęci napisałam wczoraj większą część akcji, którą dodaję od tygodnia do całości książki. Tak myślę, że w takich momentach widać czy nam naprawdę zależy na tym co robimy. Kiedy padasz ze zmęczenia i w głowie nic się nie zatrzymuje już i wiesz, że wypadałoby napisać kilka wersetów. Męczarnie straszne, ale warto. Dzień 19 Witajcie! Kochani wiecie, że spędzając w tym tygodniu 20 godzin w Szkole Podstawowej, nigdy w życiu jeszcze tak nie czekałam na weekend Wczoraj napisałam krótkie przed zakończenie akcji, która toczy się od tygodnia. Nie mogę ja zamknąć jeszcze. Podróż do domu bohaterów czeka. I się nie doczeka Dzień 20 W końcu skończyłam pisać akcję, która trwała od muszę przyznać, że skończyłam pisać 1 część książki. Przynajmniej tak mi się wydaje na obecną chwilę. Znacie jak z tym bywa, może w ciągu jednej sekundy się trwa sprawdzanie i ocenianie jej przez ważną dla mnie osobę. No i poszukiwanie nazwy i okładki ;)Także odpoczywam sobie Dzień 21 Dobrego poranka! Jak już wczoraj pisałam, to pracowałam wczoraj nad nazwą książki. Napiszę Wam kilka propozycji. A Wy patrząc na nie możecie w tym samym duchu podać mi podobne Oto niektóre: Przegapiona miłość Niewykorzystana szansa Stracona szansa Niespełnione marzenie Tak sobie układam a jeszcze nie wiem. Może macie lepsze pomysły? Dzień 22 Witajcie :)! Nic ciekawe się z książką nie działo Przynajmniej jeszcze o tym nic nie wiem Nazwy myśli się i jeszcze nie mam pomysłu jednego. Błędy poprawia pewna Osoba I na jutro się dowiem i przyszłości książki tzn. Jak w Szekspirze – Być czy nie być